در مورد پیکره داریوش کبیر

دلیل بودن ما چیست ؟ یا آوری بودن ها ی پیش تر ؟ شاید این یکی از هزاران دلیل باشد ایده ی اثر پیش رو ، با ستایش هنرمدان گمنام کاخ آپادانی تخت جمشید و یاد آوری شکوه تمدن ایران زمین در تماشای چندین باره ی این آثار در موزه ملی ایران باستان شکل گرفت . چگونه می شد احجامی که بیسار فاخر و استوار خلق شده اند و هر کدام در گوشه ای از موزه های جهان جاخوش کرده اند را با زبان امروز ترجمان حجمی دوباره کرد ؟ نمایشی از بطن جدی ترین دوره ی مجسمه سازی ایران ، رویکرد معاصر از ادبیاتی ماهم از اسطوره و حکومت ایرانی ، بهره گیری از خطی بر آمده از ارزش های گرافیکی شکسته نستعلیق ایرانی و اندیشیدن به مفاهیم آئینی و گاه فلسفی آنها ... گریفین ، ریتون های مقدس با پیکره جانواران و هیکل شکوهمند داریوش کبیر هر کدام در توده ای از سیاه مشق های شسکته نستعلیق که ترجمه ای از خط میخی دوره ی هخامنشی میباشد ، خلق شده اند . این مجمسه ها شناسنامه ی تصویری از کاخ آپادانا میباشند که تخیلی از احساس ناب ایرانی بودن را جلوه می دهد